காரிகை

kārikai   n. kārikā. 1. Woman,lady; பெண் காலை யெய்தினிர் காரிகை தன்னுடன்(சிலப். 11, 67). 2. Beauty, comeliness; அழகு கண்ணிறைந்த காரிகைக் காம்பேர்தோட் பேதைக்கு(குறள், 1272). 3. Ornament; அலங்காரம் கழல்யாப்புக் காரிகை நீர்த்து (குறள், 777). 4. A kali-t-tuṟaiகட்டளைக்கலித்துறை (திவா.) 5. A treatise on prosody in kali-t-tuṟaiஓர் யாப்பிலக்கணநூல்.  

kārikai   n. khārikā. A weightof 20 arumaṇams; இருபது அருமணங் கொண்டஒரு நிறை. (சுக்கிர நீதி, 105.)

kārikai   n. kārikā. Torment;extreme suffering; torture; வாதனை. (நாநார்த்த்.)

kārikai   s. gracefulness, beauty, அழகு; 2. a damsel, பெண்; 3. a grammatical treatise on prosody by அமுதசாகரன்; 4. ornament, அலங் காரம்.