இன்

iṉ  

adj. Sweet, pleasant, agree able, இனிமையான.

இன்சொல், s. See இனியசொல்.

இன்சொல்லுவமை, s. [in rhetoric.] A comparison between two things, one of which, though excelling, bears a resemblance to the other, உவமையணியி லொன்று.

இன்னலம், s. Delight, merit, virtue, இனியநலம்.

இன்னிசை, s. Melody, harmony, இன்பமானவோசை. 2. A tune, இராகம். 3. (fig.) A kind of lute with seven strings, ஏழுநரம்புள்ளவீணை.

இன்னிசைகாரர், s. Players on the lute, musicians, பாணர்.

இன்னிசைச்சிந்தியல்வெண்பா, s. The three-lined இன்னிசைவெண்பா, of which the two first have four சீர், the last only three, சிந்தியல்வெண்பாவிரண்டனு ளொன்று.

இன்னிசைவெண்பா, s. A species of verse in four lines, of which the first three have each four சீர், and the last line three.

இன்னோசை, s. Euphony, இனி யவோசை.

 

iṉ   part. The common form of the fifth case--as மலையின்வீழருவி, a stream fall ing from the mountain. (See இல்.) 2. An expletive particle, சாரியை--as பூவின்ம ணம், the fragrance of a flower--for பூவின துமணம் or பூமணம். 3. A particle characteris tic of the past tense, இறந்தகாலவிடைநிலை--as உறங்கினாள், she slept.  

iṉṟaikku   [இன்று] iNNekki இண்ணெக்கி today