ஏங்கு

கிறேன், ஏங்கினேன், வேன், ஏங்க. v. n. To weep, cry, wail; to call as a peacock, அழ. 2. To faint through fear, sorrow, &c., வாட. 3. To fear, dread, be aghast, be panic-struck, be startled, be at one's wit's end, be shocked, திகிலுற. 4. To be concerned, to regret deeply, to be in great suspense, கவலைப்பட. 5. (இராமா.) To sound, roar, ஒலிக்க. ஏங்கித்திரியேல். Do not yield to anguish and sorrow. (ஆத்தி.) ஏங்கினாற்போலேசீவன்போயிற்று. He was so overcome with fear (grief, &c.) that he instantly died.

ஏங்கிப்போக, inf. To faint through fear, to be in deep concern, to be grieved for, to be exceedingly anxious.

ஏக்கம்--ஏக்கரவு, v. noun. Sud den fear, fright, trepidation, alarm, con sternation, stupor, panic, ஏங்குகை. 2. Anxiety, deep concern, கவலை. 3. Des pondency, despair, ஆறாக்கவலை.

ஏக்கம். With a verb--as பிடிக்க, and dative of person, &c., signifies to languish, despond, &c.

ஏக்கமெடுக்க--ஏக்கம்பிடிக்க, inf. To have excessive sorrow, to be vexed. மகன்செத்ததினாலேயவளுக்கேக்கம்பிடித்்தது..... She languishes at the death of her son.

ஏங்கல், v. noun. Screaming--as a peacock, மயிற்குரல். 2. Weeping. 3. The act of sounding.

ஏங்குற, inf. To be sorrowful or thoughtful.