கத்து

கிறேன், கத்தினேன், வேன், கத்த, v. n. To cry with a harsh continued noise, to scream, squall--as an infant, கூவ. 2. To croak--as a frog; to caw--as a crow; to chuck--as a partridge; to scream, screach or make a harsh sound--as some birds, &c.; to chatter--as monkeys in fear, to yelp--as young dogs; to growl--as a bear; to bray--as an ass; to chuck--as young birds; to bleat--as calves; to make a reiterative sound--as some snakes, விலங் குபறவைமுதலியகத்த. 3. To chatter, to bab ble, to jabber, to talk in vain, பிதற்ற. 4. To roar, முழங்க. கத்திக்கத்தித்தொண்டையடைத்துப்போயிற்று. I am grown hoarse by talking so much. நாய்க்குப்பயந்துகுரங்குகத்துகிறது. The monkey chatters for fear of the dog. காக்கைகத்துகின்றது. The crow caws. அவன்கழுதைபோலேகத்துகிறான். He brays like an ass. அணில்கத்துகிறபடியால்சமீபத்திலேபாம்பிருக்கவே ண்டும். The screaching of the squirrels in dicates the proximity of a snake. மாரித்தவளைபோலேயேன்கத்துகிறாய். Why do you croak like a frog in the rainy season? --said of one who talks too much, or im portunes unceasingly.

கத்து, v. noun. Crying, bawling, கூப்பிடுகை. 2. Chattering, unmeaning or idle talk, vain babbling, nonsense, mere declamation, பிதற்றுகை.--Note. Exalted devotees use this term concerning the opinions, &c., of other sects or of those of the same sects, but inferior to them selves.

சமயக்கத்து, s. The arguments or wrangling of religious disputants. 2. Religious tenets exclusive of the subli mer or experimental parts. In both meanings the usage is sarcastic, spoken by opponents or by those who have ar rived at an exalted degree. பொய்ந்நூலாம்அச்சமயக்கத்தினாராதரிக்கத்தெய்வ ங்கள்வைச்சமயக்கத்தினார்வாழ்வு. (Tiruvanca dum) is the residence of Vishnu who ap pointed various gods to please wrang ling fanatics. (திருவேங்.)

வீண்கத்து, s. Vain, insignificant words, prating.