கையாட்சி

kai-y-āṭci   n. id. +. 1. Constant use; கைப்பழக்கம் 2. Profession, occupation; தொழில் ஆலயத்தின்களவு கையாட்சியான்(குற்றா. தல. மந்தமா 90). 3. That which ison hand or in one's possession and enjoyment; ஒருவன் வசமானது. 4. That which hasproved good by experience; அனுபவத்தால்நன்மையெனத் தெளிந்தது. (W.)  

kaiyāṭci   v. noun. Constant and fami liar use; that which is handled, finger ed, occupied. 2. What is in one's power. 3. That which is proved good by expe rience.