சிகை

cikai   n. šikhā. 1. Tuft of hairon the crown of the head; குடுமி (பிங்.) 2.Hair on the head dressed into a coil; தலைமயிர்முடி. மதுமலர் தயங்கு பூஞ்சிகை (சீவக. 195). 3.Crown, top part of the head; தலையின் உச்சி ஒளிர் திங்கள் சிகை வைத்தே (சீவக. 598). 4. Pea-cock's crest; மயிற்கொண்டை சிகைத்தோகைமாமயில் (கந்தரந். 51). 5. Flame; சுவாலை ஊழித்தீ . . சிகை (கல்லா. கணபதிதுதி.)  

cikai   n. cf. šiṣ. 1. That whichis left; remainder; சேடம் சிகை கிடந்த வூடலில்(பரிபா. 7, 70). 2. Worldly ties; பந்தம் பிறவிச்சிகையறவே (கந்தரந். 50). 3. Interest on moneylent; வட்டி இவனிட்ட காசு . . . சிகைக்கு அடிப்பிக்கும் (ஈடு, 4, 9, 6). 4. cf. sikthā. Mouthful ofcooked rice; உண்டிக்கவளம். மறுசிகை நீக்கியுண்டாரும் (நாலடி, 1).  

cikai   n. cf. šikhā. Arrears; நிலுவை.கீழாண்டைச்சிகை வாசியாநின்றார் (ஈடு, 1, 4, 7).

cikai   s. a tuft of hair on the head, குடுமி; 2. flame, சுவாலை; 3. a handful of boiled rice, உண்டிச்சிகை; 4. a peacock's crest, மயிற்சூடு.

நகசிகாபரியந்தம், நகசிகைபரியந்தம், from the toe nails to the crown of the heat, from head to toe.

சிகரச் சேதனம், tonsure, cutting of all the hair.

சிகாமணி, the cheif gem in a crown; 2. the most excellent person, (as தேவசிகாமணி, the chief among gods).

சிகாவர்க்கம், shooting flames in rows.

சிகையைப் பற்றியிழுக்க, to pull one by the hair.