தளிகை

taḷikai   n. id. 1. [T. taliga,K. talige, M. taḷika.] Eating-plate, platter; உண்கலம். தளிகை பஞ்சவன்மாதேவி என்னுந் திருநாமமுடையது (S. I. I. ii, 211). 2. Cooking; சமையல்.அகத்தில் இன்னும் தளிகையாகவில்லை. Vaiṣṇ. 3.A certain quantity of boiled rice offered toidols in temples; ஓரளவுகொண்ட நைவேத்திரயப்பிரசாதம். Vaiṣṇ. (I. M. P. S.A. 148.) 4. Solidified porridge; கூழ்க்கட்டி. (யாழ். அக.)

taḷikai   n. perh. sthalī. Bookstand; பீடம். பொன்னின் றளிகை மிசைவைத்து(திருவிளை. திருமுகம். 24).

taḷikai   s. an eating vessel of brass; 2. boiled rice shaped in the தளிகை.

தளிகைச்சோறு, consecrated rice.

தளிகைபண்ண, --செய்ய, to cook.