திருமண்

tiru-maṇ   n. திரு +. 1. Whiteearth used by Vaiṣṇavas in marking their foreheads; திருநாமந்தரித்தற்குரிய வெள்ளிய மண்கட்டிVaiṣṇ. 2. Vaiṣṇava religious mark; வைணவதரித்துக்கொள்ளும் திருநாமம் திருமந்திரமில்லை சகாழியில்லை திருமணில்லை (அஷ்டப். திருவேங்கடதந். 99).