துற

க்கிறேன், ந்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To leave, relinguish, desert, reject, dis card, கைவிட. 2. To renounce matrimo ny, and secular things, for an ascetic life, இல்லறந்துறக்க. 3. To neglect, dispense with, omit, avoid, தவிர்க்க. (p.) தாய்சொற்றுறந்தால்வாசகமில்லை. There is no excuse for slighting a mother's word, (Avv.)

அதைத்துறந்து, v. participle. Leaving this, besides this.

துறந்துள்ள, inf. To renounce one's relations.

துறந்தார்-துறந்தோர், s. (plu.) Ascetics, recluses, those that have renounced the world for an ascetic life, sannyasis, நீத் தோர்.

துறப்பு--துறவு, v. noun. Relinquish ment, rejection, விடுகை. 2. Renuncia tion of matrimony and social life, for a life of austerities, of wandering and de pendence an charitable gifts for sup port; or retirement to the desert, சன் னியாசம். 3. The principles of abstrac tion, or renunciation of secularities, as seated and operative in the mind of the devout ascetic, leading to corres ponding actions.

துறவர்--துறவோர், s. (plu.) Munis, asceties, recluses, முனிவர்.

துறவறம், s. Celibacy of the recluse, or of the strict devotee, in the வானப்பி ரஸ்தம். state--oppos. to இல்லறம். (See ஆச்சிரமம்.) 2. See அறம்.

துறவி, appel. n. An ascetic, a recluse, சன்னியாசி.

துறவுநிலை, s. The standing, degree, profession or state of the ascetic.

துறவுபூண, inf. To become an ascetic.

துறவொழுக்கம், s. The proper course and rules of ascetic life.