பண்டு

paṇṭu   n. [T. paṇḍu, M. paṇṭu.]1. See பண்டை¹, 1. பண்டாய நான்மறையும் (திருவாச. 48, 1). 2. See பண்டை¹, 2. பண்டறியேன்கூற்றென்பதனை (குறள், 1083).

paṇṭu   n. prob. T. baṇḍu. Seeபண்டை².

paṇṭu   n. E. Fund; permanentfund; provident fund; endowment; நிதி. Mod.

paṇṭu   s. antiquity, oldness, பழமை; 2. previous time, a former time, முன்.