பள்ளம்

paḷḷam   n. [T. pallamu, K. M.paḷḷa.] 1. Lowness; தாழ்வு. பள்ளமதாய படர்சடைமேற் . . . கங்கை (தேவா. 427, 1). 2. Lowland, valley; தாழ்நிலம். 3. Depth; ஆழம். பள்ளவேலை பருகுபு (இரகு. ஆற்று. 1). 4. Hollow pit,ditch; குழி. பள்ளமீனிரை தேர்ந்துழலும் (தேவா.93, 5). 5. Dimple, depression, as in theface; arch of foot below instep; முகம், கால்இவற்றில் உள்ள குழிவு.

paḷḷam   s. lowness, தாழ்வு; 2. a low land, a valley, தாழ்ந்த நிலம்; 3. a hollow pit, a hole in the road, குழி.

மேடுபள்ளம், hill and dale, rises and falls, ups and downs.

இங்குமங்கும் பள்ளம் விழுந்திருக்கிற செம்பு, a brass pot dimple here and there.

பள்ளந் தூர்க்க, to fill up a hole.

பள்ளந் தோண்ட, to dig a ditch or hole, பள்ளம் பறிக்க. பள்ளம் விழ, to be hollow.