பாட்டை

pāṭṭai   n. perh. vāṭa. 1. [T.bāṭa, K. bāṭe.] cf. U. bāt. Road, way; பாதை.இராஜபாட்டை. 2. Style, as of music; இசைமுதலியவற்றின் நடை. கானவித்தைப் பாட்டையெல்லாங் கற்ற பனிமொழியே (விறலிவிடு. 18). 3.Conduct, behaviour; ஒழுக்கம். Loc.

pāṭṭai   n. cf. pāṭhīna. Sea-fish, reddish, Eleotris muralis; சிவப்பு நிறமுள்ளகடல்மீன்வகை.

pāṭṭai   s. (Tel.) a way, a road, வழி.

பாட்டைசாரி, a way-faring man, a traveller.