பாண்

pāṇ   n. பண். 1. Song, vocalmusic, melody; பாட்டு. பூணினான்றன் பாண்வலைச்சென்றுபட்டாள் (சீவக. 2040). 2. See பாணாற்றுப்படை. பாணிரண்டு முல்லை. (பத்துப்பாட்டு, முகவுரை). 3. Pāṇar caste; பாணர்சாதி. மீன் சீவும்பாண்சேரி (புறநா. 3, 48). 4. Praise, flattery;இச்சக வார்த்தை. பாண்குலாய்ப் படுக்கவேண்டா(சீவக. 2515). கேட்கின்றனகளும் . . . இந்நாட்பாண்(திவ். இயற். திருவிருத். 8). 5. Submissiveness,humility; தாழ்ச்சி. சிறகாற் புல்லிப் பணிந்து பாண்செய்த தன்றே (சீவக. 1624).

pāṇ   n. பாழ். That which ruins;பாழாக்குவது. பாதியிலே நீங்குமோ பாண்சனியன்(தெய்வச். விறலிவிடு. 377).

pāṇ   s. vocal music; 2. toddy, கள்.