பானை

pāṉai   n. [T. bāna, M. pāna.] 1.Large earthen pot or vessel; மண்மிடா. பங்கமிலிரசிதப் பானைமேல்வழி பொங்கலின் (அரிச். பு.விவா. 85). 2. A measure of capacity; ஓர் அளவு.(தொல். எழுத். 170, உரை.) 3. Oil measure =4 cempu; நான்கு செம்புகொண்ட எண்ணெயளவு.

pāṉai   s. a pot, a vessel.

சட்டிபானை, pots and pans.