பிரபை

pirapai   n. pra-bhā. 1. Light,radiance, brightness, lustre; ஒளி. தமனியப்பிரபை (திருப்பு. 319). 2. Nimbus, halo, aureoleover the head of a deity; திருவாசி. (S. I. I. ii,136, 96.) 3. Durgā; துர்க்கை. (யாழ். அக.)

pirapai   n. pra-pā. See பிரபம்.(யாழ். அக.)

பிரபோதசந்திரோதயம் pirapōta-canti-rōtayam, n. prabōdha-candrōdaya. A metaphysical poem adapted by Mātai-t-tiruvēṅkaṭa-nātar from a Sanskrit drama of the same name;பிரபோதசந்தரோதயமென்ற வடமொழிநாடகத்தைப்பின்பற்றித் தமிழ்மொழியில் மாதைத்திருவேங்கடநாதர் இயற்றிய வேதாந்த சம்பந்தமான காவியம்.

pirapai   s. (பிர) light, splendour, brightness, ஒளி; 2. serenity, தெளிவு; 3. a watershed to supply travellers, பிர பம், பிரபா.

பிரபைகாட்ட, -வீச, to shine, to yield, lustre.