பிரேதம்

s. A dead body, a corpse, சவம். 2. A ghost or goblin frequenting cemeteries till the funeral rites are com pleted, பிசாசு. W. p. 591 PRETA.

பிரேதகருமம்--பிரேதகாரியம்-பிரேதகிரு த்தியம், s. Ceremonies for dead bodies.

பிரேதகிரகம், s. A tomb for dead bodies, or a monument erected over them, பிண வறை; [ex கிரகம், house.]

பிரேதகும்பம், s. The pot broken after a corpse is laid on the pile to be burnt, பிணத்துக்குடைக்குங்குடம்.

பிரேதக்குழி, s.A grave.

பிரேதசுத்தி, v. noun. Purifying a dead body by washing.

பிரேதச்சாயல்-பிரேதரூபம்-பிரேதாகி ருதி, s. A death-like, cadaverous appear ance, பிணத்தின்றோற்றம்.

பிரேதபதி, s. The god of death, இய மன்; [ex. பதி, lord]

பிரேதாலங்காரம், s. The adorning of the dead body, சவத்தையலங்கரித்தல்.

பிரேதாலங்காரம்பண்ண, inf. To adorn a corpse for the funeral.

பிரேதலோகம், s. The region of departed spirits, where they remain for one year, or until the obsequies are com pleted, பிதிருலகம்.

பிரேதவனம், s. A place where corpses are buried, or burnt, மயானம்.

பிரேதன்னம், s. Balls of rice, &c., offered to the manes.