புகழ்ச்சி

pukaḻcci   n. புகழ்-. Praise,adulation; துதி. புகழ்ச்சியைக் கடந்த போகமே(திருவாச. 37, 4).

pukẕcci  

v. noun. [used. substantively.] Praise, adulation, fame, &c., as புகழ்- oppos. to இகழ்ச்சி. For the compounds see தற் and வீண்.

புகழ்ச்சிமாலை, s. A panegyric on the female sex, composed in the வஞ்சிப்பா metre. See பிரபந்தம்.