பொட்டை

poṭṭai   n. prob. பொள்-. 1.Blindness; குருடு. கண் பொட்டையாயினு மம்பட்டனான் (தனிப்பா. i, 171, 23). 2. Blear-sight; கண்ணொளி மழுக்கம். (W.)

poṭṭai   n. Corr. of பெட்டை¹.

poṭṭai   n. A cant in gambling; சூதாடுவோர் குழூஉக்குறி. அடியிது பொட்டையீதென்பர். (கந்தபு. கயமுகனுற். 168).

poṭṭai   s. blindness, குருடு; 2. weak sightedness, கூசியகண்; 3. (vulg. for பெட்டை) a hen.

பொட்டைக் கண்ணன், பொட்டையன், (fem. பொட்டைச்சி), a blind man.