பொன்று

poṉṟu-   5 v. intr. [K. pon-du.] 1. To perish, to be ruined; அழிதல். புகழல்லாற் பொன்றாது நிற்பதொன் றில் (குறள், 233). 2.To die; இறத்தல். மடமாக்கள் பொன்றிலென் பொன்றாக்காலென் (நாலடி, 323). (திவா.) 3. To fail;தவறுதல். பொன்றலில் பகழிக்கு (கம்பரா. வருண.77). 4. To be reduced; to become wearied ordim, as the eyes by great exertion; பார்வைமுதலியன குறைதல். (W.)

poṉṟu   III. v. t. perish, அழி; 2. die, மரி; 3. get wearied or dim as the eyes by long application.

பொன்றல், v. n. dying.