பொல்லாப்பு

pollāppu   n. பொல்லா-மை.+. 1. See பொல்லாங்கு, 1, 2. (W.) 2. Grievance; மனஸ்தாபம். பொல்லாப்பென் மேலுண்டோமன்மதா (குற்றா. குற. 33). 3. Trouble; துன்பம்.ஒருவன் தனக்குப் பொல்லாப்பு வேண்டின் (நான்மணி.17, உரை).

pollāppu   n. id. Objection; ஆட்சேபனை. இக்காணிக்குப் பொல்லாப்புச்சொல்லில் (Pudu. Insc. 327).