மண்

s. The earth, the world, பூமி. 2. Lime-mortar, சுட்டசாந்து. 3. Hill, mountain, மலை. 4. Atom, particle, grain, அணு. 5. Soil, ground, dirt, land, நிலம். 6. Greatness, superiority, excellency, மாட்சிமை. 7. A paste smeared on the head of a drum to increase its sound, முழவின்மார்ச்சனை. மண்ணாய்ப்போவாய். You go to dust--an imprecation.

மட்கடி, க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To damage, destroy, lose money by negligence. (Beschi.)

மட்கலம்--மட்பாண்டம்--மட்பாத்திரம்- மண்பாண்டம்--மண்பாத்திரம், s. An earthen vessel. 2. (fig.) The body, உடல்.

மட்கு, கிறது, மட்கினது, ம், மட்க, v. n. [as மக்கு.] To grow dim, be deprived of lustre, glory, brilliance, மழுங்க. 2. To be fouled, to become dirty, அழுக்காக.

மட்குகை, v. noun. Becoming mouldy; damaged. 2. As மண்குகை.

மட்சுவர்--மண்சுவர், s. A mud-wall.

மண்கட்ட, inf. To form earth--as white ants, புற்றுக்கட்ட. 2. To make moulds of earth for casting metals, as கருக்கட்ட.

மண்கட்டை, s. [prov.] The base of a rocket formed of clay. 2. The body, spoken diminutively, உடம்பு.

மண்கணை, s. An earthen pot with a skin over its mouth for a drum, குட முழவு. 2. Any drum, வாச்சியம். (சது.)

மண்கண்டம்--மட்கண்டம், s. Stratum of earth, in sinking wells.

மண்கிடங்கு, s. A pit for getting earth. 2. [prov.] A grave, கல்லறை.

மண்கிணறு, s. An unwalled well, or hole for water, in the sand, கற்கட்டாத கிணறு.

மண்குகை, s. A cave in the earth, நில வறை. 2. A hornet's or chafer's nest, குளவிக்கூடு. 3. A crucible for calcining medicines or metals, மண்மூசை.

மண்குளிக்க, inf. To roll and besmear itself with dirt--as a child, beast or fowl.

மண்கொழுத்தல், v. noun. Land be coming rich.

மண்சீலை, s. [com. சீலைமண்.] A rag coated with luting tied over a pot for calcining medicines, or tied round me dicines to be calcined.

மண்டலம், s. The earth, world, பூமி; [ex தலம்.] 2. A province, region, dis trict, country, empire, தேசம். compare மண்டலம், a circle, &c.

மண்டைலம்--மண்தைலம், s. Rock oil, bitumen, petrolium; [ex தைலம்.]

மண்ணப்புதல், v. noun. Besmearing with mud or clay; [ex அப்பு, v.]

மண்ணரிநார், s. A potter's string for cutting clay. (சது.)

மண்ணரியாளன்--மண்ணரிவான்--மட் பகைஞன்--மட்பகைவன், s. A potter, குசவன். (சது.)

மண்ணரைத்தல், v. noun. [prov. vul.] Being lazy, lounging, சோம்பியிருத்தல்.

மண்ணவர்--மண்ணுள்ளார்--மண்ணோர், s. [pl.] Men, human beings, மனிதர்.

மண்ணன்--மண்ணி, s. [prov.] A clown, clod-hopper, dullard; a stupid man, மூடன், மந்தன்.

மண்ணாங்கட்டி--மண்கட்டி, s. A clod of earth. 2. [fig.] An unimportant thing, பயனற்றது. மண்ணாங் கட்டிமாப்பிளைக்கு எருமுட்டைபணியா ரம். For a clod-like bridegroom, a cake of dried dung.

மண்ணாசை, s. Desire of land, power, &c. See ஆசை.

மண்ணிட--மண்பூச, inf. To plaster with clay.

மண்ணிலம்--மண்ணுலகு, s. The earth, பூமி. (சது.)

மண்ணிலவேந்தன், s. The முடிதும்பை shrub.

மண்ணீடு, s. A raised verandah, திண் ணை. 2. A cavity, or niche in a wall for a light, or an image, மாடம். (சது.) 3. A room with a plastered roof, மூடுசாந்திட்ட வீடு.

மண்ணீட்டாளர், s. [pl.] Masons, archi tects, சிற்பாசாரியர். (சது.)

மண்ணீரல், s. The spleen, milt, பிளி கை.

மண்ணுடையான்--மண்ணுக்குடையவன், appel. n. A potter, குயவன். (சது.) 2. A king, அரசன்.

மண்ணுணி, appel. n. A small venom ous snake, said to feed on earth; also மண்ணுணிப்பாம்பு. 2. [vul. மங்கிணி.] A mean, worthless person; (lit.) a dirt eater, பயனில்லாதவன்.

மண்ணுலகு, s. The earth, பூமி--oppos. to விண்ணுலகு. (சது.)

மண்ணுளிப்பாம்பு, s. A harmless kind of snake.

மண்ணுள்ளார், appel. n. [pl.] Men. See மண்ணவர்.

மண்ணூற்று, s. A spring in an earthy soil.

மண்ணெடுக்க, inf. To raise up earth, as rats and white ants. 2. To toss up earth--as cows, with their horns. 3. To lower a field by

s. [by apocope of Sa. Man'da.] Decoration, adorning, embellishment, ஒப் பனை. (சது.)

மண்ணுறுத்த, inf. To adorn, embellish, அலங்கரிக்க. (நீதி.)

--மண்ணு, கிறேன், மண்ணினேன், மண்ணுவேன், மண்ண, v. a. To ornament, beau tify, decorate, அலங்கரிக்க. 2. To wash, to clean by washing, கழுவ. (p.)

மண்ணீர், s. Water to wash with, கழு வுநீர். (மூது.)