மண்டலம்

s. Circle, sphere, orbit, disc, வட்டம். 2. Disc of the sun or moon. 3. A great circle--as the equator or eclip tic, கிராந்திமண்டலம். 4. A region, world- as of the sun, moon, or clouds, as சத்த மண்டலம். 5. Any circular, or elliptical figure, வலயம். 6. Coil, as of a snake or rope, பாம்புச்சுற்று. W. p. 633. MAN'DALA. 7. A mystic circular diagram, யந்திரம். 8. A bending attitude in archery. See மண் டலநிலை. 9. A course of regimen for forty days, நாற்பதுநாள். 1. See மண்.

திரிமண்டலம் or மண்டலம், 3. The three mystic regions of the human body. These are; 1. அக்கினிமண்டலம், that of fire, in the lower abdomen; 2. ஆதித்த மண்டலம், of the sun, in the stomach and heart; 3. சந்திரமண்டலம், of the moon, in the head and shoulders. See these words.

சத்தமண்டலம் or மண்டலம், 7. Seven regions in the universe. These are; 1. வாயுமண்டலம், of wind; 2. வருணமண்டலம், of water; 3. சந்திரமண்டலம், of the moon; 4. சூரியமண்டலம், of the sun; 5. நட்சத்திர மண்டலம், of the stars; 6. அக்கினிமண்ட லம், of Agni, fire; 7. திரிசங்குமண்டலம், of திரிசங்கு or the Southern cross; which see.

மண்டலநிலை, s. The second of the four attitudes in archery. See நிலை.

மண்டலமழை, s. Rain extending through the country.

மண்டலம்போட--மண்டலமிட, inf. To form into circles or coils, as a snake. 2. To pass round one another--as com batants, or as birds, &c., in a circle, சுற்றிச்சுற்றிவர. 3. To make ornamental, astrological or mystic diagrams, com monly of a circular figure, யந்திரம்வகுக்க.

மண்டலவிதி, s. Directions for making diagrams, for worship, &c.

மண்டலபுருடன், s. [also called வீரமண் டலவன்.] A Jaina ascetic equally emi nent as a poet and lexicographer. His poetic lexicon சூடாமணிநிகண்டு, outshines all similar productions in Tamil. He also wrote an epic poem in honor of Argha, ஓர்நிகண்டாசிரியன்.

மண்டலாகாரம், s. A circular figure, course, &c., வட்டவடிவம்.

மண்டலாபிஷேகம், s. A daily anoint ing of an idol for forty days, after the கும்பாபிஷேகம் or other ceremony.

மண்டலார்த்தம், s. Semicircle, அர்த்த கோளம். 2. Semidiameter, பாதிவிட்டம்.

மண்டலீகர், s. [pl.] Kings, sovereigns of a limited reign, அரசர். (சது.)

மண்டலேசன், s. An emperor, an inde pendent monarch, உலகாதிபதி; [ex ஈசன்.]

மண்டலேசுரன்--மண்டலேச்சுவரன், s. An independent sovereign. 2. A mo narch who governs a country forty yojana in length, and forty in breadth; or containing over 1, hamlets.