முந்தை

muntai   முந்து-. n. [T. mundu,K. munde.] 1. Antiquity; பழைமை. (பிங்.) 2.The past, former time; முற்காலம். முந்தைத் தான்கேட்டவாறே (சீவக. 545). 3. Ancestor; முன்னோன்.அந்தணர் . . . தந்தை தாயென் றிவர்க்கு . . .முந்தைவழி நின்று (பு. வெ. 9, 33).--adv. In frontof; முன். வந்தடி பொருந்தி முந்தை நிற்பின் (புறநா.10).

muntai   n. cf. மொந்தை. [T.munta, K. munde.] A small vessel; சிறுபாத்திரவகை. (W.)

muntai   s. (Tel.) a small earthen vessel; 2. see under முந்து v.