மூர்ச்சை

mūrccai   n. mūrchā. 1. Fainting, loss of consciousness, swoon, syncope;பிரஞ்ஞை தவறுகை. Colloq. 2. Languishing;வாட்டம். (யாழ். அக.) 3. (Mus.) See மூர்ச்சனை, 3.அந்தக் கீதத்தில் மூர்ச்சை நன்றாயிருக்கிறது. 4.Sharpness; கூர்மை. கத்தியின் மூர்ச்சை.

mūrccai   n. mūrcchā. (Mus.)Distinguishing marks of a musical mode; ஓர்இராகத்தின் சிறப்பியல்பு. (கனம்கிருஷ்ணையர், 16.)

mūrccai   மூச்சை, மூர்ச்சனம், s. a swoon, swooning, loss of thought, மயக்கம்.

மூர்ச்சை தெளிய, to recover out of a swoon.

மூர்ச்சை போக, -பட்டுப்போக, -யாய் விழ, same as மூர்ச்சிக்க.

மூர்ச்சையாய்க் கிடக்க, to lie in a swoon.

மூர்ச்சை வாயு, a wind in the body said to cause swooning.