வன்மம்

vaṉmam   n. வன்-மை. 1.Malice, grudge, spite; தீராப்பகை. வன்மக்களியானை மன் (நள. கலிநீங்கு. 58). 2. Force; வலி.மார்பின் . . . கரஞ் சென்றுற்ற வன்மத்தைக் கண்டு(கம்பரா. அதிகா. 228). 3. Vow; சபதம். Loc.

vaṉmam   n. மர்மம். 1. Vitalpart of the body; மருமஸ்தானம். (W.) 2. Wordsthat must be spoken in secret; பலரறியச் சொல்லவொண்ணாத இரகசியச்சொல். வன்மமே சொல்லியெம்மைநீ விளையாடுதி (திவ். திருவாய். 6, 2, 7).

vaṉmam   s. see வர்மம்.

வன்மமாயிருக்க, to be malevolent.

வன்மம் வைக்க, to bear a grudge against one.

வன்மி, a person that bears a grudge.