வாது

vātu   n. cf. வாத்து&sup4;. Branch of atree; மரக்கிளை. Loc.

vātu   n. vāda. [T. vādu.] 1.Disputation, discussion; தருக்கம். வாது செயத்திருவுள்ளமே (தேவா. 865, 2). 2. Quarrel, fight;சண்டை. குகனை வாதுக்கழைத்ததுவும் (தனிப்பா. i,76, 150). 3. Case or proceeding in court; நியாயஸ்தல வழக்கு. 4. Vow; சபதம். (நாமதீப. 667.)

vātu   s. (வாதம்) disputation, discussion, தர்க்கம்; 2. a dispute quarrel, சண்டை.

வாதாட, to dispute, to wrangle.

வாதுக்காரன், வாதாடி, a disputant, a quarreller.