வீண்

adj. and s. Vain, useless, unem ployed, unprofitable. அதொருவீண்காரியம். It is a vain thing. அதுவீணாய்போயிற்று. It became useless அவன்வீணாய்த்திரிகிறான். He is unemployed.

வீணலப்பு, v. noun. Talking to no purpose.

வீணன், s. An idle, useless person.

வீணாய்--விணுக்கு--வீணே, adv. Vainly.

வீணாரவீணன், s. A person who has no right to what he demands.

வீணாவிலே, As வீணாய்.

வீணிழவு, s. A vain deprivation, use less privation.

வீண்காலம்--வீணாள், s. Time spent in vain.

வீண்செலவு, s. Useless expenditure.

வீண்சொல், s. Idle talk, unprofitable discourse.

வீண்சோறுதின்னி, appel. n. A useless person whose rice is lost upon him.

வீண்தெண்டம், s. An unjust fine.

வீண்தேங்காய், s. [prov.] A cocoa-nut which breaks easily when dashed against another, in a game.

வீண்பத்தி, s. Superstition.

வீண்பயல், s. An idle fellow, (in con tempt.)

வீண்பாக்கு, s. Betel-nut taken before eating--oppos. to ஊண்பாக்கு.

வீண்பாடு, v. noun. Useless trouble.

வீண்பிரதிட்டை, s. Vanity, மாயை.

வீண்புத்தி, s. Idle imaginations. வீண்பொழுதுபோக்குகிறது. Trifling away the time.

வீண்போக்கு, s. A vain excuse.