வெறுமை

veṟumai   n. 1. Emptiness,vapidness; ஒன்றுமின்மை. 2. Profitlessness, uselessness; பயனின்மை. வெறுமையின் மனைகள்வாழ்ந்து (தேவா. 838, 3). 3. Ignorance; அறிவின்மை. வெறுமையி னவரைப் போக்கி (சீவக. 1908).4. Poverty; தரித்திரம். வெறுமை யிடத்தும் . . .மறுமை மனத்தரே யாகி (நாலடி, 329). 5. Qualityof being unmixed or pure; கலப்பின்மை. வெறுஞ்சிவப்பு.

veṟumai   s. emptiness, nothingness, சூனியம்.

வெறிது, that which is empty; 2. ignorance.

வெறு, adj. (with euphon. ங், etc.) empty, void.

வெறுங்கால், a bare foot.

வெறுங் குடம், an empty pot.

வெறுங்கையோடே, with an empty hand.

வெறுங் கோது, mere refuse; 2. one of no ability.

வெறுஞ் சோறு, boiled rice without curry.

வெறு நுகம், the 15th lunar mansion, சோதிநாள்.

வெறுந் தண்ணீர், mere water.

வே வே , s. spying, espionage, வேவு.