உவமை

s. Comparison, simile, similitude, உவமாலங்காரம். 2. [in the scrip ture translations.] A parable. The com mon rhetoric gives twenty-four varieties of உவமை, the simplest form is by sup plying terms expressive of similitude--as, சந்திரன்போன்றமுகம், a moon-like face. Wils. p. 156. UPAMA.

உவமைசொல்ல, inf. To com pare.

உவமைத்தொகை--தொகையுவ மை, s. The omission of the sign of comparison--as மதிமுகம் for மதிபோன்ற முகம்.

உவமையகத்திணை, s. The rule for illustrating a doctrine by metaphors.

உவமையாகுபெயர், s. [in rhetoric.] A kind of metaphor--as when it is said, குயில்வந்தாள், meaning thereby a female thus compared to that sweet-noted bird.

உவமையாய்ச்சொல்ல, inf. To speak allegorically, figuratively.

உவமையின்மை, s. Incomparable ness-as அதுலம்.

உவமிக்க, inf. To liken, compare, to examine the relations things bear to each other, உவமானஞ்செய்ய.

உவமிப்பு, v. noun. Comparison, comparing, ஒப்பிடுகை.