கண்ணியன்

tiṅkaṭ-kaṇṇiyaṉ   n. திங்கள் +. Šiva, as having moon on Hishead; [சந்திரனை முடியிற்கொண்டவன்] சிவன் புதுத்திங்கட்கண்ணியான் பொற்பூண் ஞான்றன்ன(கலித். 150, 17).