கிழி

s. A line--as drawn on the ground, paper, &c., கீற்று. 2. A shred, a piece torn off, கிழிந்ததுண்டு. 3. A strip of cloth tied round the waist of mendicants, a mendi cant's girdle, கீளுடை. 4. A prize, reward, or treasure tied up in a cloth and exposed to public view to invite competition in any work of skill, நிதிப்்பொதி. 5. Ears of corn tied into a small bunch, or otherwise, and suspended in some conspicuous place of a temple as the first-fruit of the crop, புதிர்க் கிழி. 6. A picture, எழுதுபடம்.

கிழிகட்ட, inf. To hang up a prize, to lay down a reward.

கிழிக்கட்டு, s. Prize, treasure, sacred ashes, &c., tied in a strip of cloth.

உலவாக்கிழி, s. Inexhaustible treasure. (p.)

கிழிதீட்ட, inf. To draw a picture. (p.)

கிறது, ந்தது, யும், ய, v. n. To part, to be slit, rent in shreds, or torn; to be parted --as land by ploughing, &c., துண்டாகக்கிழிய. 2. To part asunder, to separate, இரண்டாக க்கிழிய. 3. To be defeated, to be disappoint ed, to meet with ill success, to come to nothing, வாயாதுகெட. காரியங்கிழிந்துபோயிற்று--கிழிகிழிந்துபோயிற்று.... The affair is come to nothing. 2. He turns out to be nothing. அவர்கிழிந்தார். He is disconcerted; i.e. can do nothing. (Abusive.)

கிழிந்துபோக, inf. To be rent or torn; to go in pieces.

கிழிவு, v. noun. A rent, tear, laceration, கிழிதல். 2. Failure; incompetency, ill success, dwindling away, வாயாமை. (The word is sometimes synonymous with இழிவு.)

கிழியல், v. noun. Tearing, கிழிவு. 2. s. A thing torn; a tattered garment, &c., கிழிந் தசீலை. 3. A good-for-nothing fellow; a spiritless sluggard--in contempt, பயனற் றவன்.

க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To tear, to rend, to split, to slit, to shred, to tear to pieces, to rip up, to lacerate, கிழியச்செய்ய. 2. To divide, to cleave. இர ண்டாகக்்கிழிக்க. 3. To scratch with claws, thorns, &c., கொளுவிக்கிழிக்க. 4. To mark or delineate by indentation or paint, கோடு முதலியகிழிக்க. அவனைக்கிழிகிழியென்றுகிழித்துவிட்டாள். she la cerated her with abuse. கடைவாயைப்பிடித்துக்கிழி. Tear the corner of his mouth. சிங்கத்தைக்கிழித்துப்போட்டான். He tore the lion in two. பேய்கிழித்தவாயன். A man with a large mouth, one who reveals secrets; a babbler. பேய்கிழித்தவாயாற்பேசிவிட்டேனே. Alas, I un wittingly revealed the matter. அவர்கிழிக்கிறதைப்பார்ப்போம். We will see whether he does it or not. (Low usage.)

கிழித்துப்போட, inf. To tear, to pull or rend in pieces, to lacerate.

கிழித்துமுடைந்தபாய், s. A mended mat.

கிழிப்பு, v. noun. Rending, tearing, rip ping, கிழிக்கை.

கிழிமுறி, s. A mutilated indenture, bond, &c.