கைகாட்டி

kai-kāṭṭi   n. id. +. 1. Seeகைகாட்டிமரம். 2. A caste of accountants, socalled from their custom of prohibiting adaughter-in-law from communicating with hermother-in-law except by signs; மாமியாரிடத்தில்மருமகள் கைகாட்டியல்லது வாயாற்பேசுதல் கூடாதென்னும் வழக்கத்தையுடைய ஒருசார் கணக்கச்சாதியார். Loc.