சுவாதீனம்

cuvātīṉam   s. [com. சுயாதீனம்.] Inde pendence, right of possession that which is within one's own power--oppo. to பராதீ னம்; [ex சுவ, et ஆதீனம்.] W. p. 965. SVA DHEENA. அவனுக்குச் சுவாதீனம்போதாது. He has not sufficient power or ability. இந்தஇடமவனுக்குச்சுவாதீனந்தான். This place is his property.