சோணை

cōṇai   n. cf. சுணை (J.) 1. Lobeof the ear, thick ear-lobes; காதினடித்தண்டு.சோணையழகியார் (திவ். பெரியதி. 10, 8, 1, வ்யா.).2. Base of a leaf or leaf-stalk which growsfrom the branch without a stem, as of tobacco புகையிலை முதலியவற்றின் காம்பினடி. (யாழ். அக.)3. Extremities of the sides of a hoe near thehaft; மண்வெட்டியிற் காம்பு சொருகுமடிப்பகுதி. (W.)  

cōṇai   n. šōṇā. The riverSōṇ, which falls into the Ganges near Pāṭali-putra; பாடலிபுத்திரத்துக் கருகில் கங்கையொடு கலக்கும் ஒரு நதி (பிங்.)  

cōṇai   n. šōṇa. See சோணகிரி (யாழ். அக.)  

cōṇai   n. šrōṇā. The 22ndnakṣatra. See திருவோணம் (சூடா.)  

cōṇai   n. See சோணாலு Loc.  

cōṇai   n. cf. சோனை³. Parapetwall; கைப்பிடிச்சுவர் Loc.  

cōṇai   s. ear-lobe, ear-lap, காதுமடல்; 2. the base of a leaf-stalk; 3. the ends of the sides of a hoe near the haft, மண்வெட்டிச் சோணை.

சோணைக் காது, large ear-laps not perforated.