பசுங்காய்

pacu-ṅ-kāy   n. id. +. 1.Immature paddy or other grain in the ear;முற்றாத் தானியம் 2. Unripe fruit; இளங்காய் 3.A kind of arecanut; பாக்குவகை. இன்னீ ரிளம்பசுங் காயும் (சீவக. 2473).