பம்பை

pampai   n. பம்பு-. [T. pamba.]1. A kind of drum or tabour; பறைப்பொது.தழங்குரற் பம்பையிற் சாற்றி (சீவக. 40). 2.Drum of jungle or maritime tracts; முல்லைநெய்தனிலங்கட்குரிய பறை (திவா.) (இலக். வி 392,உரை.) 3. Coarse, dishevelled, bushy hair, oftentoo short to be tied; பறட்டைமயிர். (பெரியபு.சிறுத். 27.)  

pampai   n. Pampā. A lakementioned in Ramāyaṇa; இராமாயணத்துக் கூறப்பட்டுள்ள ஒரு பொய்கை புண்ணிய முருகிற் றன்னபம்பையாம் பொய்கை புக்கார் (கம்பரா. சவரி 9).  

pampai   n. The Pamban straitbetween the continent of India and the Islandof Ramesvaram; பாம்பன்கால். (W.)  

pampai   s. a kind of drum, ஓர்பறை; 2. the drum of forest tracts, முல்லைநிலப் பறை; 3. a river, பம்பாநதி; 4. the Pamban pass between the continent and Rameswaram.

pampai   s. uncombed, dishevelled hair, பறட்டைமயிர்.