பாணன்

pāṇaṉ   n. பாண். [M. pāna.]1. An ancient class of Tamil bards andminstrels; பாடல்வல்ல ஒருசாதி. கூத்தரும் பாணரும் (தொல். பொ. 91). 2. See பாணான். (W.)

pāṇaṉ   n. பாழ். 1. Worthless man; வீணன். இங்கோர் பார்ப்பெனப் பாணனேன் படிற்றாக்கையை விட்டு (திருவாச. 5, 44). 2.Common physic nut. See காட்டாமணக்கு.(மலை.)

pāṇaṉ   n. Bāṇa. An Asuradevotee of Šiva; சிவபத்தனான ஓரசுரன்.

pāṇaṉ   s. (fem. பாணச்சி) a tailor, தையற்காரன்; 2. singular of பாணர்.