பிர

. [Sans. part. and prefix.] Forth, for ward, as பிரகரணம், பிரயோகம். 2. Very, much, exceeding, பிரக்கியாதி, பிரசண்டம். 3. Appearance, manifestation, as பிரகடம், பிர காசம். W. p. 556. PRA.

பிரகடம், s. That which is unfolded or manifested, பிரசித்தமானது. W. p. 556. PRAKAT'A.

பிரகண்டம், s. [anat.] Os brachii, புய வென்பு. W. p. 558. PRAGAN'DA.

பிரகண்டபுரபேசி, s. Brachialis anticus.

பிரகதி, s. Brinjal plant, கத்தரிச்செடி.

பிரகஸ்தம், s. The expanded hand, விரித்தகை. W. p. 584. PRAGAMANA.

பிரகம்பிதமுகம்--பிரகம்மிதமுகம், s. Shaking the head in token of wonder or amazement, one of the fourteen ex pressions of he countenance, பதினான்முகத் திலொன்று; [from Sa. Prakampa, sha king.] (சது.)

பிரகரணம், s. Introduction, prologue, prelude, முகவுரை. 2. Chapter, section, அத்தியாயம். 3. Place of stopping or paus ing, ஓர்விஷயமுடிவு. W. p. 556. PRAKA RAN'A. 4. Opportunity, occasion, சமயம். 5. A certain class of books of a mystic character, ஞானநூல். 6. Destruction, கொல் லுகை.

பிரசுரிக்க, inf. To destroy, சங்கரிக்க.

பிரகாசம், s. Brightness, shining, splen dor, radiance, reflected light, lustre, களை. 2. Sunshine, வெயில். 3. Illustriousness, conspicuousness, celebrity, கீர்த்தி. W. p. 537. PRAKAS'A. 4. Nature, quality, character, குணம்.

பிரகாசங்காட்ட, inf. To shine, to yield a radiance.

பிரகாசமாய்த்தெரிய, inf. To appear clearly, as a body, a meaning, &c.

பிரகாசன், s. One full of light--physi cal, mental or spiritual, ஒளியுடையோன். 2. The soul liberated from births, illumi ned by, and identified with, the deity, முத்தாத்துமா.

பிரகாசி, appel. n. [mas. and fem.] One who shines.