பிராயச்சித்தம்

pirāyaccittam   n. pra-ya-s-citta. 1. Expiatory ceremony for past sins;பாவசாந்தி. (சீவக. 910, உரை.) 2. A ceremonyperformed on the eve of death, in expiation ofall sins; மரணகாலத்தில் சகலபாவங்களுக்கும் பரிகாரமாகச் செய்யப்படும் சாந்தி. 3. Remedy;counteraction; redress; பரிகாரம். (W.) 4. Asection of Dharma-šāṣtra dealing with punishments as atonement for sins, one of threetaruma-nūṟ-pirivu, q.v.; தருமநூற்பிரிவு மூன்றனுள் பாவம்போக்குந் தண்டனைகளைக் கூறும் பகுதி.(குறள், பரி. அவ. கீழ்க்குறிப்பு.) 5. Punishment;தண்டனை. (சங். அக.)

pirāyaccittam   (பிரார்ச்சித்தம்), s. expiation, penance, தவம்; 2. punishment for a crime committed, தண்டனை; 3. remedy, counteraction, removal, பரி காரம்; 4. atonement, satisfaction for sin, பாவநிவிர்த்தி.

பிராயச்சித்தம் பண்ண, to atone, to make satisfaction by penance, gifts etc.