புண்

s. A raw sore, ulcer, wound, விர ணம். 2. Proud flesh; scrum, ஊன். (சது.) புண்ணிலேபுளிப்பட்டதுபோலே. As acid on a sore; i. e. sorrow upon sorrow, or un gratified anger. புண்ணிலேகோலிட்டாற்போல. Like the prob ing of a wound.

புண்காந்துதல்-புண்ணழற்றுதல், v. noun. [prov.] Smarting of a sore.

புண்ணன், s. A man full of ulcers.

புண்ணாக--புண்ணாய்ப்போக, inf. [trans. புண்ணாக்க.] To become sore, to be ulce rated.

புண்ணாறுதல், v. noun. The healing of a sore.

புண்ணிலளை--புண்ணளை, s. [prov. com. குழிப்புண்.] Cavity, or orifice in a wound.

புண்ணீர், s. Blood, serum, இரத்தம். (p.)

புண்ணுடம்பு, s. A body full of new sores-said of a woman recently con fined, as பச்சையுடம்பு. 2. [poetice.] The vile body.

புண்படுதல், v. noun. Becoming full of wounds, புண்ணாதல். 2. [fig.] Being grieved, விசனப்படுதல்.

புண்வாய்ச்சன்னி, s. Convulsive teta nus, lockjaw from a wound.