புயம்

s. [St. புஜம்.] Arm, shoulder, தோள். 2. An arm or side of a geometrical figure. W. p. 621. B'HUJA. புயத்திலேவைத்துத்தாங்குகிறது. Protecting the state, as a king; (lit.) bearing on his shoulders.

புயத்துணை, s. A helper as useful as an arm.

புயபராக்கிரமம், s. A Personal strength and valor.

புயபலம்--புயவலி--புயவலிமை, s. Strength of arm, muscular power.

புயம்பூரித்தல், v. noun Feeling mus cular power, as a warrior ready to fight.

புயவகுப்பு, v. noun. One of the parts of a book of miscellanies,கலம்பகத்தினோ ருறுப்பு.

புயாசலம், s. [sometimes புயமலை.] Mountain-like shoulder, மலையொத்ததோள்; [ex அசலம். (p.)