பூநீறு

pū-nīṟu   n. பூ&sup4; +. 1. Lightwhite-coloured earthy matter containing agreat proportion of carbonate of soda; ஒருவகைவெள்ளை உவர்மண். (W.) 2. A medicinalpowder; ஒருவகை மருந்துப்பொடி. (யாழ். அக.)