பேராசை

pēr-ācai   n. id. +. 1. Intensedesire; பெருவிருப்பம். பேராசை வாரியனை (திருவாச. 8, 2). 2. Avarice; மிக்க பொருளாசை. பேராசைக்காரனைப் பெரும்புளுகன் வெல்லுவான்.