பொறாமை

poṟāmai   n. பொறு- + ஆ neg.[M. porāyma.] 1. Envy, grudge, jealousy;பிறர் ஆக்கஞ் சகியாமை. இப் பொறாமையும்பொறைக்கு மறுதலையாகலின் (குறள், 17-அதி.முன்னுரை). 2. Impatience; பொறுமையின்மை.பொறாமையுஞ் சிறிது தோன்ற (கம்பரா. கிங்கரர். 2).

poṟāmai   s. (neg. of பொறுமை) envy, வன்கண்; 2. impatience, பொறுமை யின்மை.

ஒருவன் வாழ்வைப் பார்த்துப் பொறா மைப்பட, to envy one's happiness.

பொறாமைகொள்ள, --ப்பட, to envy.

பொறாமைக்காரன், an envious person.