பொல்லாங்கு

pollāṅku   n. பொல்லா-மை.1. Evil, vice, vileness, wickedness; தீது. பொல்லாங்கென்பவை யெல்லாந் தவிர் (கொன்றைவே.).2. Defect, fault; குற்றம். (பிங்.) மாணவகன்பொல்லாங் குரைக்க (பெரியபு. சண்டேசுர. 40).3. Deficiency; degradation; ஈனம். (யாழ். அக.)4. Ruin, injury, destruction; கேடு. (W.) 5.Forgetfulness; மறதி. (சூடா.)

பொல்லாச்சாம்பற்றரை pollā-c-cām-paṟṟarai, n. பொல்லா +. A kind of soil unfit forbuilding purposes; கட்டடத்திற்குத் தகுதியில்லாத

pollāngku   பொல்லாப்பு, s. an evil, தீங்கு; 2. ruin, injury, கேடு; 3. defect, misfortune; 4. forgetfulness, மறதி.

பொல்லாப்புப்பண்ண, to do evil, to hurt one's feelings.