மணை

maṇai   n. perh. மண்ணு-. [K. maṇe.]1. Low, wooden seat; ஆசனப்பலகை. நூலே கரகமுக்கோல் மணையே (தொல். பொ. 626). 2. Low,earthen dais; மணமேடை முதலியன. (பிங்.) 3.Howdah; யானைமேற்றவிசு. (பிங்.) 4. Board,plank; பலகை. கடலம் பவளம் மணையில் (சீவக. 922).5. Wooden base for cutting instruments;வெட்டுக்கருவியின் அடிக்கட்டை. (ஐங்குறு.) 6.Foot-stool; பாதம் வைக்கும் படி. (யாழ். அக.) 7.Instrument for ginning cotton; பருத்தியினின்றுபஞ்சு பிரிக்குங் கருவி. (W.) 8. Instrument forscraping coconut; தேங்காய்த் துருவலகு. (யாழ்.அக.)

maṇai   n. மண்ணை. 1. Bluntinstrument; மழுங்கலாயுதம். (J.) 2. Bluntness;மழுங்கல். (யாழ். அக.)

maṇai   s. a low-stool or seat, பாத படி; 2. an instrument to clean cotton; 3. bluntness, மழுங்கல்.

மணைக்கத்தி, a blunt knife.