மாணி

māṇi   n. perh. id. 1. cf. māṇava.[K. māṇi.] Student; bachelor; பிரமசாரி. கருமாணியா யிரந்த கள்வனே (திவ். இயற். 2, 61). 2.Dwarf; குறள்வடிவம். (திவ். பெரியாழ். 1, 4, 1,ஸ்வா.) 3. Beauty; அழகு. மாணிக் குறளுரு வாயமாயன் (திவ். பெரியாழ். 5, 2, 5, அரும்.). 4. Penis;ஆண்குறி. (யாழ். அக.)

māṇi   n. cf. māṇava. Disciple;மாணவகன். புத்தனார் முதன்மாணி . . . மொக்கலனெனச் சொன்னான் (நீலகேசி, 266).

māṇi   s. penis, ஆண்குறி.

māṇi   s. a Brahmachary or bachelor who is a religious student, பிரமசாரி.