முளை

s. A germ, a shoot, the young shoot of a tree or plant, அங்குரம். 2. a wedge of a conical shape, not so flat as the ஆப்பு. 3. A peg, தறி. 4. Hook of a hinge, கதவின்முளை. 5. Staple of a padlock, பூட்டின் முளை. 6. A son, மகன். 7. The core of a boil, பருவின்முளை. 8. Bambu, மூங்கில். 9. A club, தண்டாயுதம். 1. [in anat.] a process. விளையும்பயிர்முளையிலேதெரியும். The nature of the harvest is known by the young shoot. as, Anglice, "the child is father of the man." [prov.]

முளைகடாவ, inf. To drive a peg, wedge, &c. 2. (fig.) To restrain, restrict.

முளைகட்ட, inf. To put moistened seed, as கம்பு or துவரை, into a basket to germinate for eating; or, paddy, &c., for sowing.

முளைக்கீரை, s. A kind of tender greens.

முளைக்குச்சி--முளைக்கூர்ச்சு, s. A pin or peg.

முளைக்கொட்டு, v. noun. A kind of play among girls, dancing around pots of sprouting seeds. (Beschi.)

முளைதெளிக்க, inf. To sow seeds, or plant young plants.

முளைத்தாழ்வு, s. Failure to sprout.

முளைத்தேங்காய், s. A sprouting cocoa nut, too ripe and too long on the stem.

முளையடிக்க, inf. To nail, to drive wood en pegs into the earth. 2. To coin, to stamp metal. அதப்படியிருக்கவேணுமென்றுமுளையடித்தான்...... He has nailed the matter, determined it

முளையாணி, s. The staples of hinges.

முளையான், s. A young boy or girl. [in contempt.] இந்தமுளையான்பேச்சையார்கேட்கிறது. who will listen to the talk of this youngling?

முளையெறிய, inf. To sow sprouted grain. (p.)

க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. n. To spring, to sprout--as seeds, shoots, horns, hair, the beard, &c., to germinate, vegetate, வெளிப்பட. (c.) 2. To appear, to come to light, அரும்ப. நீஎங்கேயிருந்துமுளைத்தாய். Where did you come from?

முளைப்பு, v. noun. Growth, growing, pro duction, வளருகை. 2. Springing, sprout ing as seeds; shooting as horns, hair, &c., அரும்புகை.