வறுமை

vaṟumai   n. 1. Poverty,indigence; தரித்திரம். நல்லார்கட் பட்ட வறுமையின்(குறள், 408). 2. Difficulty, trouble; துன்பம்.(சூடா.) 3. Vacuity, emptiness; வெறுமை. (W.)4. Helpless loneliness; திக்கற்ற தனிமை. பாரிற்செல்கின்ற வறுமையை நோக்கி (கம்பரா. முதற்போர்.216).

vaṟumai   s. poverty, தரித்திரம்; 2. emptiness, வெறுமை.

வறிது, that which is insignificant.

வறிய, வறு, adj. empty, small, mean.

வறியவன், a destitute man.

வறுங்காலம், time of scarcity.

வறுங்கோடை, a very dry season.

வறுநகை, a smile.

வறுநிலம், waste ground.

வறுமொழி, a useless word.