வாடிக்கை

vāṭikkai   n. [T. vāḍuka,K. vāḍikē.] 1. Habit; வழக்கம். வேதங்களைக் கிளிவாடிக்கையாற் கற்று (இராமநா. அயோத். 22). 2.Custom, as in dealing; வழக்கமாகப் பற்றுவரவுசெய்கை. 3. Usage; முறை. உலகவாடிக்கை நிசமல்லவோ (குமரே. சத. 69). 4. See வாடிக்கைக்காரன்.

vāṭikkai   s. (Tel.) custom, usage, habit, வழக்கம்.